In dit roestbruine landschap van zand,
helmgras en zout wanen we ons allemaal alleen
verlaten

misschien omdat het golft
misschien omdat de stappen die we zetten
binnen no time onzichtbaar zijn misschien
vanwege de heilige combinatie van water en groen nu wintergrijs

alleen als we wandelen, niet dat we niets tegenkomen
boven ons stijgt een Boeing op van de polderbaan
we zijn niet alleen in geluid

maar in beeld wel

voor ons ligt een rubberen slang met lekkende koppelstukken
iemand wil hier water pompen drinkwater
duinrand zuivert water voor de eenzame stad

alleen
omdat er niemand is behalve jij en ik
maar als we zitten op een bankje
blijkt dat we het systeem doorbreken
er is hier altijd iemand keurig op afstand
loopt hij ons voorbij, moeten we een appel wachten tot hij weg is
en onze plaats weer claimen in de optocht

we leven met illusies van verlatenheid

in de opstijgende Boeing zien ze
ons lopen een optocht met gaten
in een uitgerekte duinenrij