Poëzie

Een koolmees

Een koolmees vliegt de sierappelboom in
tussen de roze bloesem veilig
een rups in zijn snavel
slaat hij links rechts de rups tegen de terugdeinzende takken
weet ze wat er komen gaat

De snavel stroopt de huid die valt
van de rups en verpulvert de rest van het dier
slikt

verschijnen die onheldere gedachten in het avondlicht
vogels hebben een geheugen

na het vallen het verdriet en het niet kunnen vatten van gedachten
toen nog slapen
daarna moest ik eerst aan mij laten zien
dat ik normaal kon zijn